Zaterdag is speurtochtdag. Dit jaar weer een lekkere korte zodat we lekker vroeg terug zijn en ’s-middags ruim de tijd hebben om een spel te spelen. Nu ja, dat was het plan want het liep natuurlijk anders. Bij de eerste groep was Renate leiding. Er moest een foto gemaakt worden waarbij ze haar jas uit moest. Die legde ze even op een schommel want dan bleef de jas schoon. Dacht een van onze kids net even anders over want die wilde schommelen en gooide de jas van Renate daarom op de grond. Jas dus toch vuil maar ook nat want het schatje dat de jas op de grond gooide mikte hem precies in de enige plas die te zien was. Gelukkig voor Renate was er een bijna strakblauwe lucht dus die jas was eigenlijk niet nodig.

Iets anders wat misging was de groep van Eric en Daisy. Je moest op pad met een routebeschrijving en een uitleg van Ans en Dennis. Dat hadden ze even gemist, dus ze waren zonder uitleg en routebeschrijving op pad gegaan. Is natuurlijk best lastig dus na een kwartiertje zoeken kwam Julius teruggerend met de vraag waar ze moesten beginnen. Dat kwam dan wel weer goed uit, want Ans en Dennis waren die groep al een minuut of 10 aan het zoeken en konden niemand van die groep vinden….. Die Ans is trouwens Hans Palte, maar die zei gisteren dat zijn naam zonder “h” was, dus dat betekende voor ons dat hij Ans genoemd wil worden. Bleek achteraf over zijn achternaam te gaan, maar ja daar was hij even te laat mee. Niet helemaal scherp zijn is dit weekend een fatale fout.

Over misgaan gesproken. We hebben een aap bij ons (Mick weet zeker dat hij een aap is) en we hebben een anti-aap bij ons. Dat is Roan want die klom op een paaltje en waar een aap er lekker op kan blijven zitten zag je Roan langzaam opzij schuiven tot hij zijdelings van het paaltje afviel. Geen centje pijn, maar vooral doordat het zo langzaam ging was het geweldig om te zien.

In een andere groep was Dilayda verdrietig. Toen die groep moest wachten op een andere groep had ze haar kleurboek en haar kleurpotloden uit haar rugzak gehaald maar net toen ze wilde beginnen met kleuren moest ze weer verder. Wel grappig dat je dat meeneemt tijdens een speurtocht in het bos. Duidelijk familie van Jordy die jaren geleden tijdens een speurtocht ineens een etui met passer, geodriehoek, rekenmachine en weet ik veel wat nog meer uit zijn tas haalde.

De speurtocht zelf kende wel een nog nooit vertoond hoogtepunt: er moest in een opblaasbootje worden gevaren. En niet als geintje door die boot over de grond voort te trekken maar in een echte plas die peddeldiep was. Beelden zeggen soms meer dan oorden en dat is ook hier zo. Kijk dus zeker even naar de foto’s (voordat u als ouder zich zorgen maakt: het was niet echt diep en we stonden steeds met vier man/vrouw leiding klaar voor het geval het bootje om zou slaan. Kinderen die echt niet wilden hoefden ook niet).

Na de lunch met soep en tosti’s zijn we weer het bos ingegaan voor het douanespel. Betekent briefjes verstoppen en als smokkelaar naar de andere kant van een stuk bos brengen. De tegenpartij vormt de douane en die probeert natuurlijk de smokkelaars te pakken en de illegale spullen bij de smokkelaars te vinden. T’is jongens tegen de meisjes en er wordt echt bloedfanatiek gespeeld. Ik zie er wel eens een aantal korfballen maar dat ze zo hard kunnen lopen wist ik niet. Ter geruststelling voor Ton: Joshua houdt zich in (maar dat moest ook van mij). Wie zich niet inhoudt is Cristiano. En die maakt me toch een smakkerd. Brullen en met Renate naar de andere kant zodat hij uit het bos is. Daar even gerustgesteld, een pleister op zijn arm en hij wil terug het spel in. Zegt Renate “maar je bent nu toch veilig aan de andere kant” waarop een grote lach doorbreekt op zijn gezicht en hij stralend zegt “oh ja, ik haal het briefje even uit mijn schoen”. Schoen gaat uit en de teleurstelling is groot dat het briefje niet te vinden is. Balend trekt Cristiano zijn schoen na een paar minuten zoeken weer aan en hij loopt mopperend weg. Zegt iemand “zit hij niet in je andere schoen?” Cristiano “nee“ maar hij kijkt voor de zekerheid toch even en vindt het briefje. Toch wel een geruststelling.

Verder hebben we Corne, Tijs en Jelle. Drie mannen naar het hart van de leiding. De een komt op een blote voet bij de inleverpost, de ander op twee ooit witte sokken en de derde doet zo zijn best dat hij uit zijn broek scheurt. Alles om de meiden te verslaan. Dat de jongens winnen is dus niet zo verwonderlijk.

Na het douanespel konden we aan tafel. Macaroni met rode saus en rijst met chicken tonight of andersom of door elkaar, alles kan en mag. Toetje na, zoals inmiddels gewoon is geworden wordt de afwas door Imre, Fleur, Lieke en Isabelle gedaan (die gaan de komende 60 jaar gewoon nog steeds mee want die kunnen maar vooral willen alle andere kinderen helemaal niet meer missen) en na het eten konden we de deur uit voor het volgende spel. Een wintersport-elfstedentocht. Leuke spellen. Zo moest je met een bal een boom proberen te raken. Dat lukt iedereen behalve Tara die dat niet in het verslag wil hebben, maar die weet dan wel weer heel veel over olympische winterporten en dat wil ze dan juist weer wel in het verslag hebben. Is voor de helft dus gegaan zoals ze wil en dat is tijdens een weekend als dit best goed. Voor Esmeray was het een soort spooktocht. Over een zandpad liepen allemaal padden en dat vond ze doodeng. Gelukkig duurde dat stukje niet lang en was ze snel terug op het grasveld bij het kamphuis.

Een andere opdracht is een verhaal afmaken. We hadden 12 groepjes en nu worden al die 12 verhalen voorgelezen. De een is wat mooier dan de andere, maar ze laten ons als leiding allemaal dubbel liggen van het lachen. Wel is het ene verhaal wat grover/sadistischer/schunniger dan het andere, je leest uit de verhalen al snel welke groep het verhaal heeft geschreven. We kunnen ze hier helaas niet herhalen, maar wellicht dat uw kind maandagavond aan tafel kan vertellen welk verhaal hij of zij heeft geschreven.

Inmiddels is het oude tijd 1 uur en nieuwe tijd 2 uur, de laatste dames zijn nadat ze net gezellig thee bij ons hebben zitten drinken richting slaapzaal gegaan en wij zitten nog in een verhitte discussie over hoe lang de zeskamp morgen duurt en hoe laat we opmoeten. Gaat nog wel een uurtje duren want buienradar en patatbakker en pannenkoeken en ontbijt en paaseieren en zeskamp en hoeveel spellen voor en na de lunch wordt er bijgehaald en iedereen praat door elkaar. Weltrusten dus, morgen meer.